Disa javë më parë, tre miq në Facebook më thanë se dëshironin vdekjen time.

Njërin prej tyre nuk e njihja. Ai u tremb kur me qetësi i sugjerova se kishte mundësi më të mira trajtimi për ata me Covid. Ai u përgjigj: “Qëndroni larg jetës sime!! Shpresoj që të merrni Covid dhe të vdisni!”

Dy miqtë e tjerë ishin njerëz që i njihja në kolegj 45 vjet më parë, njëri ishte shoku im i dhomës në vitin e parë dhe tjetri më prezantoi me gruan time të parë. Ai sugjeroi që unë të provoja teorinë e Darvinit dhe të vdisja nga virusi, tjetri thjesht tha se e meritoja atë që po vinte si një mohues egoist i shkencës.

Ekzekutuesit e gatshëm të Covid-it.

E di që Facebook nuk është vendi ideal për diskutime të arsyeshme. Megjithatë, si psikolog, më duket një vend interesant i një mënyre të caktuar ekstreme të të menduarit dhe sjelljes.

Unë gjithashtu besoj se përvoja ime me “miqtë” që dëshirojnë vdekjen time nuk është e pazakontë mes atyre në atë anë të gardhit në këtë debat. Të paktën jo e pazakontë në mendime.

Siç e dimë të gjithë, Facebook është vendi ku nuk ka asnjë pengesë. Megjithatë, duke thënë kështu, unë besoj se është një shqetësim i madh që qeniet njerëzore mund të manipulohen në këtë mënyrë të errët të të menduarit dhe ndjenjës.

Fjala operative këtu është “manipulo”.

Unë kam besim, se në pjesën më të madhe, qeniet njerëzore kanë evoluar nga një mentalitet shpellor kur përballen me “të tjerët” në kulturë. Në ditët e shpellave psikologjia jonë ishte e programuar për mbijetesë dhe nuk duhej shumë detyrim për të parë anëtarët e një fisi tjetër që endej në një territor që nuk ishte i tyre, për t’u përballur menjëherë me dyshime dhe frikë.

Sot, shumë mijëra vjet më vonë, mendoj se duhet pak manipulim për ta parë “tjetrin” si fatalisht të rrezikshëm – por jo shumë detyrim, kështu duket.

Në këtë drejtim, duket se ne kemi humbur çdo gjë të sensit të përbashkët. Si mundet një qeveri t’i bindë masat kaq lehtë se të pavaksinuarit janë armiku i vdekshëm pa një erë shkencore në argument? Ky është padyshim një rast i rrobave të reja të perandorit, por nuk do të duhet vetëm ekzaltimi i një fëmije të vogël të pafajshëm që perandori është lakuriq për t’i bërë të gjithë të shohin se çfarë është e vërtetë.

Pse eshte kjo?

Kam frikë se është natyra njerëzore – të paktën një pjesë e vogël e natyrës njerëzore – që këto ditë kanë nevojë për pak shtrëngim për të dalë në lulëzim të plotë. Për mua, si psikolog, është më shumë provë që ka një axhendë të organizuar, një “psyop” nëse doni, që e shtyn gjithë këtë debakli. Kur njerëzit futen në këtë lloj mjedisi psikologjik, reagimi i tyre është shumë i parashikueshëm.

Një miku im, Dr Mark McDonald, i cili është një psikiatër i shquar dhe ka një praktikë shumë prestigjioze në Kaliforni, më tha këtë në një bisedë të fundit:

“Pandemia e të pavaksinuarve” është shfaqur si një shprehje e propagandës që synon të provokojë zemërimin ndaj atyre që ushtrojnë zgjedhje mjekësore në shtyrjen ose refuzimin e vaksinës eksperimentale. Ajo ka për qëllim të izolojë, turpërojë dhe poshtërojë këdo që nuk do të pranojë t’i dorëzojë shtetit autonominë mjekësore. Ai ndan qëllimisht amerikanët kundër njëri-tjetrit, ndërsa në të njëjtën kohë shpërqendron vëmendjen nga realiteti mjekësor i efikasitetit të dobët të vaksinës dhe dëmtimit të vaksinës. Shprehja është pa kuptim shkencor, por plot fuqi psikologjike shtrënguese. Duhet të sfidohet.

Përsëri, ne e shohim këtë ide të “fuqisë psikologjike shtrënguese” të dalë në komentin e Dr. McDonald’s. Propaganda dhe manipulimi i masave ka qenë një parim kyç në regjimet totalitare. Vështrimi i një personi kundër një personi është i një rëndësie të madhe për të pasur kontroll mbi masat. Edhe në romanin distopian të Orwellit, 1984, opozita ndaj shtetit u krijua nga shteti për të mbajtur masat të shpërqendruara, ose kështu nënkuptohet.

Më kujtohen Eksperimenti i Burgut te Standordit si dhe studimet e bindjes  se Milgramit në Yale. Milgram krijoi një eksperiment ku një subjekt, dikush që nuk i dinte parametrat e eksperimentit, ishte në kontrollin e administrimit të një goditjeje elektrike te “nxënësi” nëse ai/ajo nuk i përgjigjej saktë disa pyetjeve.

“Nxënësi” ishte gjithashtu “in” në eksperiment dhe në fakt nuk mori asnjë goditje. Figura e autoritetit që nxiti mbi këtë temë, natyrisht, ishte gjithashtu “in” në eksperiment dhe luajti rolin e autoritetit që subjekti duhej t’i nënshtrohej. “Vetëm duke ndjekur urdhrat” është fraza që vjen menjëherë në mendje.

Fenomeni aktual në lidhje me persekutimin e të pavaksinuarve ka një lidhje me këtë eksperiment në atë që njerëzit, kur janë nën presion nga “autoriteti ose narrativa kryesore”, priren të kenë pak ose aspak lidhje me një ndjeshmëri të natyrshme ndaj grupit të identifikuar si “të tjerët” ( të pavaksinuarit).

Dallimi në rezultatet e këtij eksperimenti dhe situatës aktuale është se “tjetri” (“mësuesi”) nuk përbënte asnjë kërcënim për subjektin në eksperimentin e Milgramit. Ai ose ajo ishte thjesht i pabindur ndaj autoritetit, dmth. nuk po bënte siç duhet atë që autoriteti kërkonte nga ai/ajo.

Tani, në situatën tonë të tanishme, të vaksinuarit janë të bindur nga autoriteti se të pavaksinuarit janë në fakt një kërcënim (si dhe mosbindje ndaj axhendës prindërore). Autoriteti po e bën këtë nëpërmjet çdo mjeti në dispozicion të tyre, dhe nuk ka asnjë ndryshim nëse këto mjete kanë edhe të vërtetën më të vogël shkencore (ata thonë se sigurisht që është e gjitha shkencore, por me shqyrtim të mëtejshëm, sigurisht që nuk është).

Ne e pamë këtë herët me mbajtjen e maskave. Ata që mbanin maska ​​u identifikuan si një fis i veçantë: fisi “i mirë” që zotëronte vlera të komunitetit. Ata që nuk mbanin maska, apo që ankoheshin për to, ishin fisi tjetër: fisi i keq, të cilët ishin egoistë, budallenj dhe mohues të shkencës. (për të parafrazuar delet e Orwellit në Fermën e Kafshëve: “katër këmbë të mira (maskë), dy këmbë të këqija (pa maska)”).

Tani kjo përpjekje e ndarjes dhe persekutimit ka kaluar te të vaksinuarit dhe të pavaksinuarit. Nuk është shkenca “e duhur” ajo që do ta shpërbëjë këtë konflikt fisnor: është një çështje psiko-sociale, jo një objektive pragmatike.

Në një artikull të kohëve të fundit të Charles Eisenstein  “Moraliteti i Turrmes dhe te Pavaksinuarit”ai thotë:

Mendimi im është se ata në komunitetin shkencor dhe mjekësor që nuk janë dakord me demonizimin e të pavaksuarve luftojnë jo vetëm me pikëpamje të kundërta shkencore, por me forca të lashta e të fuqishme psiko-sociale. Ata mund të debatojnë për shkencën sa të duan, por ata janë kundër diçkaje shumë më të madhe.

Libri i Daniel Goldhagen, Ekzekutuesit e vullnetshëm të Hitlerit (nga i cili rrjedh edhe titulli i këtij artikulli) paraqet një tezë se persekutimi i cifuteve në Gjermaninë hitleriane nuk ishte vetëm një ushtrim i bindjes ndaj ideologjisë së Hitlerit, por ishte rezultat i një historie të gjatë të antisemitizmit gjerman. Kjo fare mirë mund të ishte e vërtetë, por për mendimin tim ky antisemitizëm historik ishte vetëm grepi që e bëri më të lehtë për Hitlerin të varte ideologjinë e tij.

Ekzekutuesit e sotëm nuk kanë nevojë për një histori të diskriminimit racor për të varur urrejtjen e tyre ndaj antivaksistëve, por në vend të kësaj mbështeten në një identifikim të thjeshtë të “tjetrit” (të pavaksinuar) dhe një urrejtje për ata që “nuk kujdesen për mua, apo për të tjerët.” Emëruesi kryesor i përbashkët duket se është koncepti i përbashkët i kujdesit për të tjerët përpara se të kujdesesh për veten, i cili, për ironi, nuk është qartë operatori i vërtetë psikologjik në këtë situatë.

Këta njerëz duket se kujdesen shumë më tepër për veten dhe sigurinë e tyre (dhe opinionin e tyre) sesa për të drejtat dhe liritë (dhe sigurinë) e të tjerëve – merrni vaksinën për të më shpëtuar, mos u shqetësoni që mund të vdisni ose sëmureni në procesi.

Pra, ajo që ne po përjetojmë në të vërtetë është “normale” – normale nga këndvështrimi që qeniet njerëzore kanë aftësinë e lindur për të qenë të gjitha llojet e gjërave të shëmtuara, veçanërisht kur mblidhen në turma: fise.

Nëse detyrohen dhe manipulohen në një mënyrë të veçantë, siç ka ndodhur shumë herë në historinë botërore, ata mund të bëhen të pavetëdijshëm, të paarsyeshëm, joempatikë, përbindësha. Do ta mbyll me një paragraf nga një artikull tjetër i shkëlqyer nga autori CJ Hopkins  “Stuhia që po afrohet”:

Kështu, plani i tyre është të na bëjnë jetën sa më të mjerueshme, të na ndajnë, të na stigmatizojnë, të na demonizojnë, të na ngacmojnë dhe të ngacmojnë dhe të na bëjnë presion që të përshtatemi në çdo hap.

Ata nuk do të na hipin në trenat për në kampe. GloboCap nuk është nazistët. Ata duhet të ruajnë simulimin e demokracisë.

Pra, ata duhet të na transformojnë në një klasë të ulët të “teoricienëve të konspiracionit anti-social”, “dezinformatorëve anti-vakser”, “mohuesve të rezultateve të zgjedhjeve të supremacistëve të bardhë”, “ekstremistëve të brendshëm potencialisht të dhunshëm” dhe çfarëdo epitetesh të tjera që ata nxjerrin, në mënyrë që ne të mund të pikturohemi si frikacakë, si të cmendur dhe të dëbohemi nga shoqëria në një mënyrë që të duket se kemi dëbuar veten.

Todd Hayen