Për pesë dekada kam luftuar mitin absurd se kompanitë e barnave dhe mjekët kanë zgjatur jetëgjatësinë.

Kjo, kam frikë, është një propagandë, e cila ekziston vetëm për të promovuar industrinë farmaceutike dhe profesionin mjekësor.

Fakti është se në fund të shekullit të 19-të dhe në fillim të shekullit të 20-të, vdekshmëria foshnjore ishte tmerrësisht e lartë.

Foshnjat shpesh vdisnin para se të arrinin ditëlindjen e tyre të parë.

Dhe kjo të jepte përshtypjen se jetëgjatësia për të rriturit ishte më e ulët se sa ishte në realitet.

Është e thjeshtë për t’u shpjeguar.

Nëse një foshnjë vdes menjëherë pas lindjes, dhe një fëmijë tjetër jeton deri në 80 vjeç, atëherë jetëgjatësia mesatare është rreth 40 vjet.

Uji më i mirë i pijshëm, ujërat e zeza më të mirëmbajtura, strehimi më i mirë dhe ushqimi më i mirë do të thotë se sot është e pazakontë që foshnjat të vdesin. Shkalla e vdekshmërisë foshnjore është përmirësuar në mënyrë dramatike.

Dhe kjo ka pasur një efekt dramatik në jetëgjatësinë mesatare.

Nëse një fëmijë në 100 vdes menjëherë pas lindjes, dhe 99 të tjerët jetojnë deri në 80 vjeç, atëherë jetëgjatësia mesatare është afër 80 vjet.

Kjo anomali statistikore u jep mundi kompanive të barnave dhe institucionit mjekësor të pretendojnë se ata janë përgjegjëse për përmirësimin e jetëgjatësisë – dhe meritojnë duartrokitje masive.

E vërteta është se ndryshimi i jetëgjatësisë është pothuajse tërësisht për shkak të ujit të pijshëm më të pastër, ujërave të zeza më të mirëmbajtura, strehimit dhe ushqimit më të mirë.

Shumë pak përmirësime të mëdha janë bërë nga shkenca mjekësore.

Zhvillimi më i madh ishte zbulimi i vrullshëm i antibiotikëve gati një shekull më parë.

Dhe avantazhi që antibiotikët na dhanë ndaj infeksioneve është shpërdoruar nga mbishkrimet absurde dhe duke i lejuar fermerët tu japin antibiotikë me shumicën  bagëtive të tyre. Këto gabime katastrofike kanë çuar në zhvillimin e baktereve rezistente ndaj antibiotikëve.

Kompanitë e barnave dhe mjekët nuk kanë pasur pothuajse asnjë ndikim në zgjatjen e jetës. Në të vërtetë, është e mundur të argumentohet se, në ekuilibër, ata kanë bërë më shumë dëm sesa mirë. Sigurisht, tridhjetë vjet më parë kam dhënë prova të qarta se mjekët janë një nga tre vrasësit më të mëdhenj – krahas kancerit dhe sëmundjeve të qarkullimit të gjakut.

Por institucioni mjekësor dhe gazetarët e blerë nga industria farmaceutike, vazhdojnë me gënjeshtrën e tyre të preferuar dhe më të fuqishme, duke sugjeruar se ata dhe vetëm ata janë përgjegjës për përmirësimin e jetës së njeriut.

Libri i Vernon Coleman Pse dhe si mjekët vrasin më shumë pacientë sesa kanceri është i disponueshëm si një fletë letre dhe një ebook.