Disa i krahasojnë kohën e koronës me romanin 1984 , por mendova se ndoshta Brazili i Terry Gilliam mund të ishte një krahasim më i përshtatshëm.

Në atë film, tmeri totalitar koordinohet nga burokratë  të paaftë, të cilët megjithatë nuk dorëzohen kurrë në ndjekjen e tyre të palodhshme për më shumë shkresa.

Nëse do të kishte një gjë që kjo pandemi e mallkuar me siguri rriti, ishte burokracia. Për të udhëtuar, për të takuar njerëz, apo edhe për të pirë një filxhan kafe diku, kudo, tani ju duhet të tregoni “letrat” ​​tuaja – ose, në çdo rast, një kod QR në smartphone tuaj.

Unë udhëtova në Itali gjatë “valës së parë” të pandemisë – apo ishte “vala e dyta”? Është e vështirë të kujtosh, kishte kaq shumë “vale”. Në atë kohë, burokratët kishin shpikur një lloj formulari për gjurmimin e kontaktit që të gjithë duhej ta plotësonin përpara se të hipnin në aeroplan, megjithatë kishte katër ose pesë forma të ndryshme në dispozicion dhe mbizotëronte konfuzioni.

Njerëzit nuk ishin të sigurt se cilin formular të plotësonin apo si ta plotësonin, dhe në fund askush në aeroport nuk i kontrollonte as formularët.

Procedura është thjeshtuar, dhe tani ata me siguri kontrollojnë të gjitha format dhe kalimet dixhitale, por konfuzioni vetëm është rritur.

Italianët fillimisht kishin një “Green Pass”, më pas një “Super Green Pass”; tani ata duket se po shpikin një lloj “Booster Green Pass”, dhe megjithatë, siç parashikohej, asnjë prej tyre nuk po redukton rastet. Duket se viruset dhe sëmundjet janë imun ndaj dokumenteve.

Në krye të lejeve, tani ata, si vendet e tjera evropiane, shtuan edhe një test të detyrueshëm PCR për të gjithë udhëtarët e vaksinuar, megjithatë, i njëjti test që është i vlefshëm për të vaksinuarit nuk vlen për të pavaksinuarit, të cilët ende janë të ndaluar nga shumica e aktivitetit social  dhe ekonomike, edhe nëse paraqesin një provë të tillë negative. Për ndryshe ata duhet të marrin një vaksinë më pare, pastaj një përforcues, pastaj një tjetër test PCR, dhe sigurisht të gjitha format përkatëse të detyrueshme.

Por nuk ka asnjë arsye për të qeshur (ose për të qarë) me italianët, pasi i njëjti makth burokratik ndodh në thelb kudo.

Gjermanisë nuk i mungojnë këto rregullat idiote. Për shembull, pas një viti pranimi të maskave kirurgjikale, tani ata po kërkojnë maska ​​​​FP2 në transportin publik dhe madje edhe në supermarkete. A ka ndonjë studim që tregon se maskat FP2 funksionojnë më mirë se ato kirurgjikale? Jo ne te vertete. Duket se ideja është që duke qenë se maska ​​​​të tilla e bëjnë frymëmarrjen më të vështirë, ato mendohen si më efikase.

Shumica e arkëtarëve, megjithatë,përdorin vetëm maska ​​​​të thjeshta kirurgjikale ose pa maskë fare. Unë mendoj se ata janë imun ndaj virusit. Dhe sigurisht, rregullat gjermane 2G/3G është një skemë “pasaporte vaksine” me një emër tjetër dhe po aq të padobishme.

Meqenëse asnjë nga këto nuk funksionon, dikush do të mendonte se me një dështim kaq të madh, burokratët e pandemisë do të hiqnin dorë, por ndodh e kundërta. Siç e vërejti një njeri i mençur shumë kohë më parë, një burokrat është si një virus, ekziston vetëm për të përjetësuar vetveten.

Njerëzit ende duhet t’i heqin këpucët dhe t’i bëjnë ato me rreze X para se të hipin në avion, njëzet vjet pas tentativës së vetme të pasuksesshme dhe shumë të dyshimtë për “terrorristin e këpucëve”. Edhe sot  nuk mund të kalosh një shishe me ujë në doganë, edhe pse nuk ka me “ujë”, tentativa për terror  ndonjëherë.

Tani, në krye të “luftës kundër terrorit”, ne kemi “luftën kundër viruseve” po aq të pafitueshme. Dhe për fat të keq,  nëse nuk bëjmë diçka për këtë, mbingarkesa e saj burokratike (“është për sigurinë tuaj!”) ndoshta do të zgjasë aq gjatë.

TE Creus është shkrimtar, përkthyes dhe regjisor. Ai është autor i “Kafshët tona shtëpiake dhe ne: Evolucioni i një marrëdhënieje” dhe përmbledhja me tregime “Sfera” . Ai është redaktori i Contrarium .